Η Ηλεία δεν μιλάει, δεν φωνάζει, δεν διεκδικεί, αλλά… «ακούγεται» και γίνεται σημείο αναφοράς.
Σημείο αναφοράς για τα καμένα της δάση, τις άδειες της γειτονιές, τα κλειστά της σχολεία και τα ξεχασμένα της χωριά.
«Ακούγεται» μέσα από τη σιωπή των ανθρώπων της, που δεν σταμάτησαν ποτέ να ελπίζουν, αλλά κουράστηκαν να περιμένουν…
Η Ηλεία «ζει» εδώ και χρόνια ένα διαρκές Μεγάλο Σάββατο, μια παρατεταμένη αναμονή για το αυτονόητο: Tην αναγέννηση, την επανάκτηση της ταυτότητάς της. Όχι για να ξαναγίνει όπως ήταν, αλλά να γίνει όπως της αξίζει να είναι.
Γιατί η Ηλεία δεν είναι μόνο μνήμη και παρελθόν. Και δεν θα έχει ευοίωνο μέλλον με ευχές και επισκέψεις πολιτικών κάθε Πάσχα και κάθε Αφή της Φλόγας, αλλά με πράξεις, σχεδιασμό και διαρκή παρουσία. Όχι από θαύμα – από φροντίδα.
Η Ηλεία, παρά τη βαριά της ιστορία και την παγκόσμια προβολή της μέσα από την Αρχαία Ολυμπία, παραμένει ένας από τους πιο αδικημένους νομούς της χώρας. Ένας τόπος που καίγεται, πλημμυρίζει, αδειάζει…
Από τις φωτιές του 2007 ως το σήμερα – μια διαρκής σταύρωση. Δεν χρειάζεται να γυρίσουμε πολύ πίσω για να θυμηθούμε: 2007, η Ηλεία θρηνεί νεκρούς από τις καταστροφικές πυρκαγιές. 2021, ξανά πυρκαγιές. Εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα γης καταστρέφονται. 2023, πλημμύρες. Χωριά αποκλεισμένα, υποδομές διαλυμένες, καμία ουσιαστική προστασία. 2025, ακόμα περιμένουμε ουσιαστικά έργα ανασυγκρότησης.
Η Πολιτεία έχει υποσχεθεί ανασχεδιασμό, ενίσχυση του αγροτικού τομέα, τουριστική ανάπτυξη.
Αλλά… τι βλέπει κανείς σήμερα; Έναν κάμπο «γερασμένο», νέους που φεύγουν, όχι γιατί δεν αγαπούν τον τόπο τους, αλλά γιατί δεν μπορούν να επιβιώσουν σε αυτόν.
Ένα οδικό δίκτυο που αποτελεί ντροπή. Η πολυαναμενόμενη παράδοση της Νέας Εθνικής Οδού Πατρών–Πύργου αποτελεί σαφώς μια σημαντική εξέλιξη. Ένα έργο-σύμβολο που καθυστέρησε δραματικά και κόστισε – όχι μόνο οικονομικά, αλλά κυρίως σε ανθρώπινες ζωές. Η ολοκλήρωσή του δικαιολογημένα φέρνει ανακούφιση, αλλά δεν αρκεί…
Ένα νοσοκομείο στον Πύργο που λειτουργεί οριακά, με ελλείψεις σε ιατρικό προσωπικό.
Ένα Πανεπιστήμιο που απαξιώθηκε, αποψιλώθηκε και τελικά απορροφήθηκε αλλού.
Όλα αυτά δεν είναι συμπτώσεις είναι επιλογές. Είναι αποτέλεσμα αδιαφορίας, κακού σχεδιασμού και απουσίας συνολικής στρατηγικής για μια περιοχή με τεράστιες δυνατότητες.
Η Ηλεία δεν χρειάζεται άλλες «τελετές». Δεν χρειάζεται άλλες κορδέλες, υποσχέσεις και φωτογραφίες.
Η Ηλεία μας χρειάζεται:
Οδική ασφάλεια. Ένα σύγχρονο και πλήρες οδικό δίκτυο που θα ενώνει πραγματικά την Ηλεία με την υπόλοιπη Ελλάδα. Αξιοπρεπή δημόσια υγεία. Νοσοκομεία που να καλύπτουν τις ανάγκες του πληθυσμού και που να μην λειτουργούν χάρις στο φιλότιμο των γιατρών. Πολιτική προστασία με σχέδιο. Όχι μόνο καταστολή, αλλά πρόληψη.
Διαχείριση δασών, αντιπλημμυρικά έργα, εκπαίδευση και ενίσχυση τοπικών δυνάμεων. Αναβάθμιση της αγροτικής παραγωγής. Με κίνητρα για τους νέους, με ενίσχυση της μεταποίησης, με δίκτυα διανομής. Στήριξη του πολιτισμού και του τουρισμού. Όχι μόνο στην Ολυμπία, αλλά σε κάθε γωνιά του νομού που έχει ιστορία, φυσική ομορφιά και παράδοση. Δεν υπάρχει άλλη υπομονή! Η Ηλεία κουράστηκε να ελπίζει. Οι πολίτες της δεν ζητούν χάρη – ζητούν ίση μεταχείριση. Ζητούν να δουν να αξιοποιούνται τα πλεονεκτήματα του τόπου μας, όχι να θάβονται από αδιαφορία, ή κοντόφθαλμες πολιτικές.
Η Ανά(σ)ταση της Ηλείας δεν θα έρθει με «πιστώσεις» στους τίτλους των εφημερίδων. Θα έρθει όταν τα παιδιά που έφυγαν αρχίσουν να επιστρέφουν. Όταν ο αγρότης δεν σκέφτεται να τα παρατήσει. Όταν η ζωή στον τόπο αυτό δεν μοιάζει με καθημερινό αγώνα επιβίωσης, αλλά με μια επιλογή με προοπτική.
Η Ηλεία δεν είναι ο φτωχός συγγενής. Είναι μια γη πληγωμένη, αλλά περήφανη. Ένας τόπος που δεν έχει ανάγκη από σωτήρες – έχει ανάγκη από ευθύνη, σχέδιο, συνέπεια.
Η Ανά(σ)ταση δεν είναι σύνθημα. Είναι χρέος. Η Ηλεία, με την ιστορία της, την ομορφιά της, τον κόσμο της, δικαιούται μια δεύτερη ευκαιρία. Και αυτή η ευκαιρία, δεν θα έρθει ξανά με ευχές.
Θα έρθει με αγώνα των θεσμικών της εκπροσώπων, με πίεση στην Κυβέρνηση για χρονοδιάγραμμα συγκεκριμένου σχεδίου ανασυγκρότησης.
Η Ηλεία δεν έχει ανάγκη από μεγαλοστομίες έχει ανάγκη από όραμα. Δεν είναι επαίτης της Ιστορίας της — είναι θεματοφύλακας ενός παγκόσμιου πολιτισμικού αποθέματος, μιας μνήμης που δεν χωράει στη στενότητα των πολιτικών κύκλων, ή στην προχειρότητα των ευκαιριακών εξαγγελιών.
Η Ηλεία δεν ζητά να τη «θυμηθούν» όσοι την ξέχασαν. Ζητά να σταθούν αντάξιοι της ευθύνης τους όσοι διαμορφώνουν το παρόν της
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.