Η δημοσιογράφος Δέσποινα Σωτηροπούλου με όπλο τα βιβλία της συνεχίζει τον αγώνα της για τα παιδιά που δεν στάθηκαν τόσο τυχερά. Επόμενος σταθμός στο «ταξίδι» της ο Πύργος, ο τόπος καταγωγής της.
«Κάθε φορά… το ίδιο νιώθω, τρακ. Μια ταραχή….Να, όπως όταν είμαστε ερωτευμένοι… Κάπως έτσι. Η πατρίδα… ο Πύργος Ηλείας μας υποδέχεται ξανά. Όλα μου τα βιβλία έχουν παρουσιαστεί εκεί. Τώρα ήρθε και η σειρά εκείνου που μιλά για την Πόλη της Καταγωγής. Για τον πατέρα… Για τον παππού και τη γιαγιά… Για την οικογένεια», λέει συγκινημένη η γνωστή συγγραφέας και αντιδήμαρχος ισότητας φύλων δήμου Νίκαιας.
Στις 18 Ιουλίου, το βράδυ της Δευτέρας στις 8.30 στο πάρκο ΣΠΚ στον Πύργο, στον τόπο της, στον τόπο όπου γεννήθηκε η έμπνευση για τη συγγραφέα θα γίνει μια όμορφη εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου της. Λέξεις και νότες και συναισθήματα.
Το πιο σημαντικό όλων είναι ότι τα έσοδα του βιβλίου αλλά και κάθε βιβλίου που έγραψε ή που θα γράψει στο μέλλον, θα διατεθούν για παιδιά. Αυτή τη φορά είναι για τα παιδιά που μεγαλώνουν εγκαταλελειμμένα στο νοσοκομείο Παίδων.
Για το βιβλίο στην εκδήλωση που πραγματοποιείται με πρωτοβουλία του Συλλόγου «Πύργος όλοι μαζί» θα μιλήσουν η δημοσιογράφος Γιούλη Ηλιοπούλου, ο δήμαρχος Αρχαίας Ολυμπίας Γιώργος Γεωργιόπουλος και ο εκτελωνιστής Σάκης Αντωνόπουλος ενώ αποσπάσματα θα διαβάσουν η ηθοποιός Βάνα Μπάρμπα και ο υπεύθυνος της θεατρικής Ομάδας «Προσκήνιο» δικηγόρος Νίκος Λαϊνόπουλος.
Το μουσικό ντουέτο Ειρήνη Τσεκούρα (τραγούδι) και Δημήτρης Βασιλείου (πλήκτρα) θα κάνουν τη βραδιά πιο μελωδική.
Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.
Ένα βιβλίο ύμνος στην αγάπη
Το βιβλίο της «Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΜΟΥ ΠΛΕΥΡΑ» είναι ένας ύμνος στην αγάπη μέσα από την σιωπηρή ζωή της Ροδούλας. Της μητέρας της.
Ένα βιβλίο αφιερωμένο στις μανάδες μιας άλλης προηγούμενης γενιάς. Της γενιάς του πολέμου, της μεταπολίτευσης, των καθημερινών αναμετρήσεων με τις κακουχίες, τη φτώχεια, τη σκληρότητα, την καταπίεση και τη βαρβαρότητα. Ένα βιβλίο για τις μανάδες που κατέκτησαν την αγάπη μέσα από τις ίδιες τις πράξεις τους.
Από τον ερχομό της οικογένειας στην Ελλάδα με τη Μικρασιατική καταστροφή μέχρι την Κατοχή. «Ο ξεριζωμός κόρη μου είναι παράλογος. Σαν ένα μωρό σε κορμί μεγάλου», διαβάζουμε σε ένα σημείο.
Από την Κατοχή και τον αντάρτη πατέρα μέχρι τον αντιστασιακό σύζυγο «Προς χάριν των αριστερών του πατέρα πράξεων. Προς χάριν των αριστερών της μητέρας φρονημάτων. Σε αυτή τη χάρη στόχευαν κι έπεφταν και από αυτήν πλήθαιναν».
Και από τη μεταπολίτευση μέχρι το εγκεφαλικό επεισόδιο που κατέστρεψε την αριστερή της πλευρά. Την πλευρά της ιδεολογίας και της θηλυκής φύσης.
Και τότε, στο μισό της όλο, εμφανίζεται ο νεαρός θεραπευτής «Στα σημεία του πόνου. Εκεί την άγγιζε. Στα κέντρα της κατασκευής της. Εκεί την ακουμπούσε. Στα χέρια του τα γηραιά της διαλύονταν κύτταρα και χώρο για τη δεύτερή της έκαναν νιότη».
Η «ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΜΟΥ ΠΛΕΥΡΑ» είναι η ιστορία μιας γυναίκας που απέδειξε, ότι η σιωπή μπορεί να φέρει την ανατροπή και μάλιστα τόσο ήπια, που μοιάζει σαν από πάντα να ήταν όλα σε τάξη.
Όπως λέει η ίδια η συγγραφέας αυτό το βιβλίο είναι η κάθαρσή της. Είναι το τέλος μιας τριλογίας που ξεκίνησε το 2015. Και τα τρία βιβλία της έχουν την ίδια αφετηρία. Τον πόνο του θανάτου, την ωδή στην έλλειψη και το καλωσόρισμα στη γνώση που λέει, πως ποτέ και τίποτα δεν τελειώνει.
Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος το 2017 είχε γράψει για τη συγγραφέα: «Έχει καταφέρει τη συνένωση δυο μεγάλων σχολών. Του ρομαντισμού και του υπερρεαλισμού. Μέσα από τον απόηχο των λέξεών της δημιουργείται μια καινούργια λογοτεχνική οντότητα».
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.