Αυτές οι ημέρες σηματοδοτούν μια επέτειο, που όλοι θα ευχόμασταν να μην υπήρχε. Πρόκειται για την επέτειο των δύο χρόνων της πανδημίας του SARS-CoV-2.
Δύο χρόνια πανδημίας COVID-19: πού είμαστε και πού πάμε;
Γράφουν: Γιούλη Ηλιοπούλου & Γιάννης Τσουκαλάς
Δύο χρόνια γεμάτα πένθος, πόνο, φόβο, άγχος, απομόνωση, κατάλυση της ζωής όπως την ξέραμε σε όλα τα επίπεδα.
Αλλά και δύο χρόνια με επιστημονική πρόοδο και επιτεύγματα, με αλτρουισμό και αυτοθυσία.
Δυο χρόνια που μας έμαθαν τρόπο ότι οι πανδημίες αποτελούν άκρως υπαρκτούς κινδύνους που μετατρέπονται σε απτή πραγματικότητα και απαιτούν ετοιμότητα, συνεργασία και αλληλεγγύη.
Μέσα σε δύο χρόνια, περισσότεροι από 5 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως έχασαν τη ζωή τους από τον ιό, η λέξη lockdown έγινε μέρος του παγκόσμιου λεξιλογίου και οι κυβερνήσεις και οι πολίτες τους περιμένουν ακόμα για την έλευση μιας – νέας έστω – κανονικότητας.
Η ομαλή ροή της καθημερινότητάς μας, η «κανονικότητά» μας διακόπηκε απότομα.
Μια τέτοιου είδους διακοπή δεν είναι καινούργια στην Ιστορία.
Έχουν μεσολαβήσει πλήθος άλλες «διακοπές κανονικότητας», έχουν καταγραφεί, μας έχουν διδάξει πράγματα, μας έχουν κάνει καλύτερους, αποτελεσματικότερους, σοφότερους, ακριβώς γιατί έπρεπε να αντεπεξέλθουμε σε αυτές.
Το ίδιο προσπαθούμε να κάνουμε τώρα.
Είναι άραγε αυτή η δεύτερη πανδημική επέτειος η τελευταία που θα αναγκαστούμε να «γιορτάσουμε»; Είναι η ταχέως μεταδιδόμενη παραλλαγή Όμικρον του SARS-CoV-2 που εξαπλώνεται στην Ευρώπη με τρομερή ταχύτητα ο δρόμος προς το τέλος της πανδημίας;
Και πόσα ακόμη… μεταλλαγμένα εμπόδια έχουμε ως τον τερματισμό;
Μοιραία το ερώτημα που πλανάται είναι: «Και τώρα, τι;».
Τι ακόμα θα χρειαστεί να θυσιάσουμε για να πάρουμε πίσω τις ζωές μας;
Τι μας επιφυλάσσει το μέλλον;
Τι έχουμε να προσδοκάμε;
Και τώρα τι;
Η σταδιακή επαναφορά στην «κανονικότητα» έχει σηματοδοτήσει η χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων για την διασπορά του κορωνοϊού. Ωστόσο, δεν παύει να είναι διάχυτη μια ανησυχία για το πως θα εξελιχθεί η πανδημία στο άμεσο μέλλον. Την ώρα που ο πλανήτης διανύει την τρίτη χρονιά της πανδημίας, οι ειδικοί προειδοποιούν ότι η Όμικρον δεν θα είναι η τελευταία μετάλλαξη του κορωνοϊού που θα αντιμετωπίσουμε και τονίζουν ότι ο κόσμος δεν πρέπει να χαλαρώσει ακόμη τις άμυνές του.
Ωστόσο, η προοπτική δεν είναι μόνο σκοτεινή. Τα αντιιικά φάρμακα έχουν βγει στην αγορά, τα εμβόλια είναι πιο διαθέσιμα και τα self test είναι τώρα εύκολα και φτηνά σε πολλές χώρες. Όμως, οι επιστήμονες συμφωνούν ότι είναι υπερβολικά νωρίς για να υποτεθεί ότι η κατάσταση είναι υπό έλεγχο.
Ο εμβολιασμός – σύμφωνα με τους επιστήμονες παραμένει η βασική γραμμή άμυνας απέναντι στον κορωνοϊό. Ωστόσο η πορεία της εμβολιαστικής κάλυψης στην Ηλεία παραμένει σταθερά από τις πιο χαμηλές στην χώρα. Κατέχουμε την 63η θέση σε σύνολο 74 περιοχών. (61% έχουν κάνει την πρώτη δόση, 58% την δεύτερη και μόνο το 39% την τρίτη). Κι αυτό την στιγμή που οι κλινικές είναι υπερπλήρεις και οι γιατροί όπως και το νοσηλευτικό προσωπικό έχουν ξεπεράσει τα όριά τους
Πανελλαδικά
19.744.599 εμβολιασμοί έχουν πραγματοποιηθεί συνολικά
7.837.065 εμβολιασμοί έχουν πραγματοποιηθεί με τουλάχιστον 1 δόση
7.440.743 ολοκληρωμένοι εμβολιασμοί έχουν πραγματοποιηθεί
5.181.971 εμβολιασμοί αναμνηστικής δόσης έχουν πραγματοποιηθεί
Ηλεία
240.433 εμβολιασμοί έχουν πραγματοποιηθεί συνολικά
96.208 εμβολιασμοί έχουν πραγματοποιηθεί με τουλάχιστον 1 δόση
91.578 ολοκληρωμένοι εμβολιασμοί έχουν πραγματοποιηθεί
60.742 εμβολιασμοί αναμνηστικής δόσης έχουν πραγματοποιηθεί
Αχαΐα
550.266 εμβολιασμοί έχουν πραγματοποιηθεί συνολικά
222.063 εμβολιασμοί έχουν πραγματοποιηθεί με τουλάχιστον 1 δόση
208.322 ολοκληρωμένοι εμβολιασμοί έχουν πραγματοποιηθεί
136.557 εμβολιασμοί αναμνηστικής δόσης έχουν πραγματοποιηθεί
Αιτωλοακαρνανία
319.734 εμβολιασμοί έχουν πραγματοποιηθεί συνολικά
125.697 εμβολιασμοί έχουν πραγματοποιηθεί με τουλάχιστον 1 δόση
118.834 ολοκληρωμένοι εμβολιασμοί έχουν πραγματοποιηθεί
83.961 εμβολιασμοί αναμνηστικής δόσης έχουν πραγματοποιηθεί
2.255.421 κρούσματα έχουν καταγραφεί σε όλη την Ελλάδα από την αρχή της πανδημίας
25.095 θάνατοι έχουν σημειωθεί
4.180 ασθενείς έχουν εξέλθει από τις ΜΕΘ από την αρχή της πανδημίας
52.726.315 Rapid Test και 84.366.334 Self Test έχουν πραγματοποιηθεί από την αρχή της πανδημίας
Τι συνέβη στα παιδιά κατά τη διάρκεια της πανδημίας;
Πρακτικές συμβουλές από την Εκπαιδευτική Ψυχολόγο Όλγα Γεριτσίδου
Τα σχολεία, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί επηρεάστηκαν σε όλο τον πλανήτη από την πανδημία του κορωνοϊού.
Οι μαθητές δεν έχασαν απλώς την δια ζώσης μάθηση κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Κάποιοι έχασαν μέλη της οικογένειας, άλλοι είχαν γονείς που έχασαν τις δουλειές και τις πηγές εισοδήματός τους και σχεδόν όλοι βίωσαν την κοινωνική απομόνωση.
Υπάρχουν αναφορές για αυξήσεις σε κλινικές παθήσεις ψυχικής υγείας μεταξύ των παιδιών, αύξηση του άγχους και της κατάθλιψης. Επίσης παρουσιάστηκαν αυξήσεις σε συμπεριφορές όπως η κοινωνική απόσυρση, η αυτοαπομόνωση, ο λήθαργος και οι παράλογοι φόβοι.
Πως επηρέασε τα παιδιά η ανατροπή της ρουτίνας τους, η απουσία του σχολείου, η έλλειψη της συχνής επαφής με φίλους, η απομάκρυνση από τον παππού και τη γιαγιά;
Η Εκπαιδευτική Ψυχολόγος Όλγα Γεριτσίδου μιλά στην εφ. «Πατρίς» και δίνει απαντήσεις σε μια σειρά από κρίσιμα ερωτήματα.
κ. Γεριτσίδου πως βιώνουν οι μαθητές την περίοδο του κορωνοϊού; Τι αντίκτυπο έχει στην καθημερινότητά τους και κυρίως στην ψυχολογία τους;
Η εμπειρία του κάθε μαθητή είναι εντελώς προσωπική και εξαρτάται από τις συνθήκες που τον περιβάλλουν στην δική του ιδιαίτερη καθημερινότητα.
Πέραν αυτού όμως, οι γενικότερες συνθήκες είναι κοινές για όλους και γι’ αυτό έχουμε έρευνες που μας αποκαλύπτουν το γενικό πλαίσιο: η ύπαρξη και μόνο μιας πανδημίας που είναι θανατηφόρα και μάλιστα με υψηλότερο ρίσκο (μέχρι πρότινος) για τους μεγαλύτερους είναι μια τεράστια πηγή αβεβαιότητας, ανασφάλειας, και stress-άγχους για τους μαθητές. Στις περιπτώσεις δε όπου υπήρξε θάνατος στην οικογένεια υπάρχει υψηλός κίνδυνος (το λεγόμενο high risk) τα παιδιά να αναπτύξουν ενοχικά σύνδρομα αφού και από τα ΜΜΜ αναφέρονται συνεχώς ως «κομιστές» του ιού στα μεγαλύτερα μέλη της οικογένειας τους.
Η καθημερινή κακουχία επίσης του μαθήματος σε ένα κρύο σχολείο με ανοιχτά παράθυρα τον χειμώνα και την συνεχή έκθεση τους σε παγωμένα ρεύματα είναι αφ’ ενός αντιπαιδαγωγικό- αντιεκπαιδευτικό από μόνο του και αφ’ ετέρου μια συνεχής υπενθύμιση της έκθεσής τους στον θανατηφόρο ιό που απειλεί τους δασκάλους, συμμαθητές και τους ίδιους σε σημείο απάνθρωπο.
Τι θα συμβουλεύατε στους γονείς ώστε να βοηθήσουν τα παιδιά τους να ξεπεράσουν όσο πιο ανώδυνα γίνεται αυτή τη δύσκολη περίοδο.
Σε τέτοιες δύσκολες συνθήκες/περιόδους δεν γίνεται να ξεπεραστεί κάτι ανώδυνα. Γίνεται όμως να ξεπεραστεί εποικοδομητικά, κάνοντας το παιδί πιο δυνατό άνθρωπο. Το μυστικό σε αυτό είναι η αίσθηση ελέγχου. Όσο περισσότερο δώσουμε στα παιδιά μας σωστή επιστημονική ενημέρωση για το πως να προστατεύονται (από καθαρά σχετικές επιστημονικές πηγές που δεν έχουν σχέση με τις κρατικές ντιρεκτίβες που επηρεάζονται και χαρακτηρίζονται από πολιτικές και οικονομικές επιλογές) με συστηματικό τρόπο συμπεριφοράς/πρωτοκόλλων, με λογική συνέπεια αιτίας- αποτελέσματος, χωρίς πανικό αλλά και χωρίς ψευδείς ωραιοποιήσεις της κατάστασης ή ελαχιστοποίησης του κινδύνου, τόσο περισσότερο θα έχουν ένα σταθερό σημείο αναφοράς και ελέγχου.
Με τι τρόπο θα μπορέσουν τα παιδιά να βγουν από το τέλμα της πανδημίας και να ελπίζουν σ’ ένα καλύτερο μέλλον;
Κανονικά για να πούμε ρεαλιστικά ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο μαζικά, θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί η πανδημία ως ευκαιρία πλήρους μετεξέλιξης του εκπαιδευτικού συστήματος (κάτι που θα αναγκαστεί το κράτος να κάνει ούτως ή άλλως στο μέλλον για να συμβαδίσει με την 4η βιομηχανική επανάσταση) όπως έχουμε περιγράψει σαν μια από τις επιλογές που προτείνουμε στο βιβλίο μας.
Σε προσωπικό επίπεδο μόνο μπορούν να δράσουν οι γονείς, δυστυχώς σε ρόλο διαχειριστή κρίσεως καθώς το τέλμα της πανδημίας ελέγχεται μόνο σε κρατικό και διεθνές επίπεδο. Αυτό λοιπόν που μπορούν να ωθήσουν τα παιδιά τους να κάνουν για να ελπίζουν σε ένα καλύτερο μέλλον είναι να τα μάθουν να εκτιμούν και να διαχειρίζονται την κατάσταση την οποία αντιμετωπίζουν κάθε φορά με τρόπο αντικειμενικό, ψύχραιμο και ρεαλιστικό, στηριγμένα στην επιστήμη την οποία πρέπει να μάθουν ως εργαλείο επιβίωσης στην καθημερινότητά τους (δηλ. κριτική σκέψη, επιστημονική μέθοδο, μέθοδο έρευνας και τεκμηρίωση επιλογών).
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.