Κάθε φορά που σκέπτομαι την Κυριακάτικη κουβεντούλα μας ψάχνω πάντα μέσα στην εβδομάδα ποιο είναι το σημαντικό θέμα που μας προβλημάτισε όλους μας.
Σας ομολογώ ότι δεν μπορώ να απομακρίνω από τη σκέψη μου, το δράμα της Καρολάιν και της Γαρυφαλλιάς.
Για όλα λένε υπάρχει η κακιά στιγμή. Δεν θα το πω αυτό, γιατί το ερμηνεύουμε με τη μοίρα που έχει σημαδέψει τον κάθε ένα μας. Ζούμε και υπάρχουμε και όσο μετράμε τον χρόνο της ζωής μας, γινόμαστε σοφότεροι.
Για μια ζωή που ονειρεύτηκες από κοριτσάκι με τον πρίγκιπα του δικού σου παραμυθιού αυτόν που τα όνειρά σου θέλεις να στα κάνει αληθινή ζωή, χωρίς στεναχώρια, χωρίς προβλήματα, χωρίς ανατροπές, πρέπει να δεις καλά τον χαρακτήρα του, αυτόν που δεν τον γνωρίζεις, αυτόν που κάθε μέρα είναι και μια έκπληξη, είτε χαράς, είτε λύπης.
Μίλησαν και στις δύο περιπτώσεις για πίεση, αυταρχισμό και εξουσιαστικό χαρακτήρα.
Τους ονόμασαν «Νάρκισσους» στον χαρακτήρα με μια ψυχοσύνθεση που εκτός από τον εαυτόν τους, δεν ακούν κανέναν.
Μόνο αυτοί αποφάσιζαν, μόνο αυτοί επιθυμούν, μόνο αυτοί πιστεύουν ότι σ’ ότι κάνουν, κάνουν το καλύτερο και θέλουν πάντα να μην υπάρχει αντίλογος.
Η αντίδραση του αντίλογου είναι μαχαίρι στην καρδιά του «Νάρκισσου». Αποφασίζει για εκείνη, κρίνει εκείνη, την πιέζει στα θέλω του και δεν την αφήνει να έχει ποτέ, μα ποτέ την επιθυμία της γιατί γίνεται δική του διαταγή, επιθυμία δική του και μόνο.
Τα δύο αυτά άτυχα κορίτσια ήσαν μεγαλωμένα με πολλή αγάπη, που οι γονείς τους ποτέ δεν στέρησαν και στην Καρολάιν και στη Γαρυφαλλιά.
Παιδιά που νοιαζόντουσαν το πως θα πετύχουν στη ζωή τους με το διάβασμα, χωρίς ποτέ και οι δύο οι αγνές ψυχές τους να σκεφτούν ότι υπάρχουν άτομα, που είχαν μεγαλώσει διαφορετικά από εκείνες. Πίστευαν ότι έχουν δίπλα τους ψυχές όπως οι δικές τους, αλλά οι αγνές τους καρδιές έμειναν στα όνειρα γιατί τη ζωή δεν πρόλαβαν να τη ζήσουν.
Συγκλονιστικά τα λόγια της πονεμένης μάνας Αλέκας την ώρα που αγκάλιαζε τη Γαρυφαλλιά της, για τελευταία φορά: «Ποια μάνα σε μεγάλωσε έτσι και έκανες κακό στο παιδί μου, ποια μάνα;».
Και αυτό τα λέει όλα.
Μεγαλώνεις με αγάπη τα παιδιά σου. Δίνεις αγάπη, επικοινωνείς με αγάπη. Αν δεν τα κάνεις αυτά όταν γίνεσαι μάνα, τότε το παιδί σου θα έχει έναν χαρακτήρα που θα κάνει κακό στην κοινωνία, γιατί είναι επικίνδυνος…
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.