Εκεί που πριν από μερικά χρόνια δέσποζαν μεγάλες βιομηχανικές εγκαταστάσεις, όπως το βαφείο – φινιριστήριο του «Αιγαίον», η «Ceramica Olympia» που εξήγαγε πιάτα υψηλής ποιότητας, τα «Ψυγεία Παπαγιάννης» και αρκετές ακόμη, σήμερα υπάρχουν μόνο βιομηχανικά κουφάρια, εγκαταστάσεις που σκουριάζουν μέρα με τη μέρα. Εκεί που εργάζονταν εκατοντάδες πολίτες του Πύργου και της Ηλείας, τώρα μπορείς να βρεις μόνο τρωκτικά, φίδια και αράχνες.
Αυτή η αποβιομηχάνιση έχει στερήσει σημαντικά έσοδα από την τοπική κοινωνία, σε μια περίοδο που κάθε ευρώ που χάνεται είναι μια πληγή για το μέλλον της πόλης και του νομού.
Και δυστυχώς όλες αυτές οι επιχειρήσεις που έκλεισαν, και λόγω της οικονομικής ύφεσης, αλλά και λόγω του ανταγωνισμού από χώρες που έχουν πολύ μικρό εργατικό κόστος, δεν έχουν εδώ και δεκαετίες αξιοποιηθεί και παραμένουν ντουβάρια και σάπια σίδερα.
Στην έρευνά μας, ζητήσαμε από ανθρώπους που έχουν ζήσει την εποχή που υπήρχε αξιόλογη βιομηχανική δραστηριότητα στον Πύργο και είχαν ασχοληθεί με κάποιο τρόπο με αυτές τις βιομηχανίες, να μας μιλήσουν για τους λόγους που τις οδήγησαν στο λουκέτο και φυσικά να τους ζητήσουμε και την άποψή τους όσον αφορά την αναγέννηση αυτών των χώρων, αν όχι ως εργοστάσια παραγωγής, τουλάχιστον σαν κυψέλες πολιτισμού και ιστορίας.
Ακόμη και μουσείο να μην γίνουν, μπορούν να συμβάλλουν στην οικονομική ανάπτυξη του τόπου, με τη διεξαγωγή εκδηλώσεων, εκθέσεων και πολλών ακόμη δραστηριοτήτων.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.