Όσο κοινότοπο κι αν ακούγεται το άγχος αποτελεί πια αναπόσπαστο και αναπόφευκτο μέρος της ζωής του ανθρώπου του Δυτικού Κόσμου. Μας κατατρέχει, μας αφομοιώνει, μας καθορίζει σε μεγάλο βαθμό. Το άγχος, δεν αποτελεί, όμως, απλά μια λέξη. Έχει τόσο σωματική, όσο και ψυχολογική υπόσταση. Για τους επιστήμονες της ιατρικής, το άγχος μεταφράζεται σε ορμόνη και πώς αυτή επηρεάζει τη βιοχημεία του σώματός μας.
Για τους ψυχολόγους, μεταφράζεται σε ψυχοσωματικά και ψυχικά συμπτώματα και για τους ανθρώπους που το βιώνουν συχνά και έντονα μεταφράζεται σε αίσθημα δυσφορίας, ανησυχίας και πίεσης. Το άγχος ξεκινάει, σύμφωνα με τους ειδικούς, από τα γνωστικά σχήματα, δηλαδή τις σκέψεις. Εκεί γεννιέται, εκεί και «επεκτείνεται».
Το άγχος προκαλείται από, αλλά και πυροδοτεί περαιτέρω, αρνητικές σκέψεις. Όλα μοιάζουν δύσκολα, ανυπέρβλητα. Όλα καταλήγουν στα χειρότερα σενάρια .Έτσι τα περισσότερα ζητήματα που σκεφτόμαστε χάνουν τις πραγματικές τους διαστάσεις και υπερ-μεγεθύνονται. Πολλές φορές, μάλιστα, κάποιες συγκεκριμένες σκέψεις μας επαναλαμβάνονται και μονοπωλούν την προσοχή και την έγνοιά μας. Γίνεται όλο και πιο δύσκολο να ξεφύγουμε από αυτές τις σκέψεις. Κινδυνεύουν να γίνουν εμμονές. Το επόμενο βήμα είναι να επηρεαστούν, όπως είναι φυσικό τα συναισθήματά μας.
Η ανησυχία, ο φόβος, ο πανικός, η πίεση, ο εκνευρισμός, η αγωνία γίνονται τα κυρίαρχα συναισθήματά μας. Η συναισθηματική μας σταθερότητα πλήττεται και αρχίζουμε να γινόμαστε έκρυθμοι και κυκλοθυμικοί. Αποτέλεσμα όλων αυτών; Η ανασφάλειά μας μεγεθύνεται και κάθε δύσκολη κατάσταση μοιάζει μη αντιμετωπίσιμη, μη διαχειρίσιμη.
Το μέλλον βιώνεται ως απειλητικό και αντί για λύσεις, βλέπουμε παντού πιθανά εμπόδια. Το άτομο υπό αυτή την κατάσταση νιώθει ευάλωτο και ανήμπορο να ανταποκριθεί σε αυτά που καλείται να επιλύσει. Το αίσθημα του πνιγμού, του πανικού, καθώς και οι τάσεις φυγής ή/και οι αποφευκτικές συμπεριφορές αποτελούν μη συνειδητές επιλογές των ανθρώπων, οι οποίες καταλήγουν με μαθηματική ακρίβεια σε φαύλους κύκλους.
Μετά τις σκέψεις και τα συναισθήματα επηρεάζεται σαφώς και η συμπεριφορά μας. Το άτομο δυσκολεύεται να οραματιστεί, να καθορίσει επόμενους στόχους, να αγωνιστεί για αυτά που επιθυμεί. Δεν μπορεί να δει τίποτα καθαρά, καθώς εγκλωβίζεται μέσα στον πεσιμισμό, τη ματαιότητα, τη δειλία. Το αγχώδες άτομο δεν θέλει αλλαγές στη ζωή του, θέλει να κρατήσει πάση θυσία το κεκτημένο, το γνώριμο. Τον τρομάζουν οι αλλαγές, καθώς στην πορεία κάτι μπορεί να πάει «στραβά».
Το άγχος εμποδίζει τους ανθρώπους να χαλαρώσουν, να χαμογελάσουν, να πιστέψουν στον εαυτό τους και στις δυνατότητές τους. Δυσκολεύονται επίσης στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Προτιμούν την ασφάλεια και δεν καταλαβαίνουν γιατί κάποιοι άλλοι αναζητούν το καινούριο, το διαφορετικό.
Το ζητούμενο δεν είναι μόνο να αναγνωρίζουμε πότε έχουμε άγχος ή γιατί. Αυτό το έχουμε ήδη καταφέρει. Η μεγαλύτερη πρόκληση τώρα πια είναι να ρωτήσει ο καθένας τον εαυτό του τι κάνει γι΄αυτό. Πώς το αντιμετωπίζει συνειδητά! Ποιο είναι το σχέδιο δράσης του ενάντια στο εσωτερικευμένο άγχος! Τι επιλογές έχει κανείς προαποφασίσει και ποιες τελικά υλοποιεί.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.